Eenmaal ermee begonnen, is het als een verslaving: persoonlijke ontwikkeling. Ondanks dat het soms een ware Doos van Pandora is, wil je tóch nog meer inzichten opdoen. Een cursusje links. Je snapt weer wat meer van jezelf. Een traininkje rechts. Je begrijpt jezelf nog iets beter. Dat hele proces van ontdekken heet ook wel Deep Diven in ‘goed’ Nederlands.
En geloof me, hier spreekt/schrijft een ervaringsdeskundige. Tijdens een 2-daagse deep dive laatst ging ik namelijk diep. Bijna kopje onder zelfs….
Ik geloof in de kracht van een groep. Maar ik ga eerlijk met je zijn: ik heb er een hekel aan. Teveel verschillende smaken bij elkaar geven me al snel het gevoel dat ik niet mezelf kan zijn.
“Wat zullen ze van me denken? Straks zeg ik iets doms”
“Wat zullen ze van me denken?” Of “straks zeg ik iets doms.” Paradoxaal genoeg weet mijn hoofd dat het bullsh*t-verhalen zijn die ik ooit zelf bedacht heb. Verhalen die me nu al lang niet meer dienen. Maar op gevoelsniveau… Tsja, dan poppen die gedachtes nog weleens op en voelen ze verdomd waar!
De magie van een groep
Waarom dan toch dat niet-aflatende geloof in de kracht van een groep? Als het gaat om persoonlijke ontwikkeling, zit de magie ‘m JUIST in die groep.
Jouw hoofd – en mijn hoofd net zo goed – doet er alles aan om te zorgen dat we ons veilig voelen. “Vooral geen nieuwe dingen doen! Vooral niks veranderen! Je leven is toch prima zo?” denkt je ego.
In een groep is er geen ontkomen aan.
Mensen spiegelen je.
Dagen je uit.
Triggeren.
Irriteren.
Precies de dingen die je in je eentje op een zolderkamer NOOIT te weten zou komen over jezelf.
“In een groep is er geen ontkomen aan. Mensen die je spiegelen, uitdagen, irriteren en triggeren. Magisch vind ik dat!”
Een schat aan informatie
Dus zo stapte ik laatst, volledig met weerstand en al, de auto in. Op weg naar een 2-daagse Deep Dive.
“Gadverdamme. Een groep. Zó geen zin in!”
Maar ja, die persoonlijke-ontwikkeling-verslaving wil je toch op zijn tijd voeden. Ik hunker naar nieuwe inzichten. Mezelf beter begrijpen. Mijn ondernemersavontuur helder krijgen. Alsof ik een schep ben, graaf ik die 2 dagen in mezelf. Weet je wat ik vond? HE-LE-MAAL NIETS!
Ik hoopte zo erg dat ik een schat aan informatie zou vinden. De verwachting was:
- Pasklare antwoorden op mijn levensvragen
- Helderheid over wat ik wil met ondernemen
- En inzichten over mezelf als nooit tevoren
Verwachting is een b*tch.
Er helemaal NIKS van snappen wat er gebeurt. Niet weten wat je ermee moet. Tissues voljanken en een hoofd vol mist. Dat is wat ik kreeg.
“Verwachting is een b*tch. Tissues voljanken en een hoofd vol mist. Dat was wat ik kreeg.”
Keer op keer dezelfde fout maken
Als een stuk sacherijn stap ik na die 2 dagen ’s avonds de auto in, rij naar huis en ik open die te lelijke met-gekleurde-bloemetjes-voordeur van ons huis. (Thank god, we verhuizen bijna. Doei lelijke deur!) Het is ook altijd hetzelfde. Weer niks over mezelf geleerd. Weer geen helderheid gekregen. Een diepe zucht en een traan kan ik niet onderdrukken.
Terwijl ik dit schrijf, zou ik BIJNA denken: “Juud, jij leert het ook nooit hè? Dat ongeduld van jou kost je nog een keer de kop!”
Want net als bij de vorige 56 persoonlijke-ontwikkeling-trainingen die ik volgde, kreeg ik ook nooit gelijk pasklare antwoorden.
Zo werkt het gewoon niet.
In ieder geval niet bij mij. Het heeft tijd nodig. En voor een ongeduldig typje zoals ik – of ‘eager’ zoals iemand het laatst zo lief verwoordde – is dat lastig. Zo niet, onmogelijk.
“56x dezelfde fout maken. Best knap toch?”
Maar fouten maken mag. Sterker nog: fouten bestaan helemaal niet joh in mijn wereld. Allemaal leermomentjes. En ja. Ook als er blijkbaar 56x nodig is om iets te leren.
Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan…
Dus mediteer ik me afgelopen tijd suf, draai bepaalde nummers van Spotify grijs, doe braaf wat me is opgedragen tijdens die 2 dagen (ging over emoties voelen) en pak ik netjes mijn dagboekmoment in de ochtend weer op. Alles om tóch die antwoorden te krijgen.
En hiep hiep hoera!
Confetti, slingers en taart graag!
De geboorte van Content-Moment was het pasklare antwoord.
“Dank! Dank! Dank! Lieve mensen van de groep van de Deep Dive. Ik had jullie niet willen missen. Het was fantastisch!!”